پیش بینی سرنوشت خورشید با بررسی سحابی پروانه
تاریخ انتشار: ۲۶ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۶۵۰۹۴
در اعماق صورت فلکی «کژدم» (Scorpius)، یک پروانه کیهانی بالهای خود را باز کرده است. این پروانه کیهانی که «انجیسی ۶۳۰۲» (NGC ۶۳۰۲) نام دارد، پوسته بزرگی از گاز درخشان است که بیشتر به نام «سحابی پروانه» (Butterfly Nebula) شناخته میشود. این سحابی دو بال که در فاصله حدود ۴ هزار سال نوری از زمین قرار دارد، نمونهای دیدنی از اتفاقی است که وقتی سوخت ستارگانی مانند خورشید تمام میشود و از بین میروند، رخ میدهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در نقطهای که دو بال به هم میرسند، ستارهای که زمانی قوی بود، اکنون به عنوان یک کوتوله سفید کوچک و فروپاشیده میسوزد. بالها، بقایای لایههای گاز بیرونی آن ستاره هستند که هزاران سال پیش به اعماق فضا پرتاب شدند. در آن زمان، سوخت ستاره تمام شد و از بین رفت. به گفته ناسا، این بالها در حال حاضر بیش از سه سال نوری یا چندین هزار برابر بیشتر از منظومه شمسی گسترش یافتهاند.
اخترشناسان برای بیش از یک قرن تلاش کردهاند تا بفهمند که چرا سحابی پروانه چنین شکل حشرهای متمایزی را به خود گرفته است؛ در حالی که بیشتر سحابیهای دیگر با الگوهای دایرهای منظمتر در فضا گسترش مییابند. تصاویر تایملپس جدیدی از این سحابی که در ۱۲ ژانویه در دویست و چهل و یکمین نشست «انجمن نجوم آمریکا» (AAS) در سیاتل ارائه شدند، سرنخهای تازهای را ارائه میدهند.
پژوهشگران با مقایسه دو تصویر «تلسکوپ فضایی هابل» (HST) از بالهای این پروانه که در سالهای ۲۰۰۹ و ۲۰۲۰ گرفته شدهاند، فرآیندهای عجیب و جدیدی را کشف کردهاند که به رشد سحابی کمک میکنند. آنها شواهدی را مبنی بر وزیدن باد شدید از ستاره مرکزی سحابی شناسایی کردند که به نظر میرسد برای هزاران سال در الگوهای متقاطع و پرهرجومرج در حال انفجار بودهاند.
نمایش سرنوشت نهایی خورشید در سحابی پروانهتغییرات ساختاری در سحابی پروانه بین سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۰
به گفته پژوهشگران، این بادها که ۲۳۰۰ و ۹۰۰ سال پیش از ستاره مرکزی فوران کردند، ماده را با سرعتی که به صورت غیرمعمول بالا بود و تا ۸۰۰ کیلومتر در ثانیه میرسید، به سمت لبههای سحابی هل دادند. در همین حال، مادهای که نزدیک به ستاره مرکزی قرار دارد، تنها با یک دهم آن سرعت به سمت بیرون خزیده است و در نتیجه ساختارهای پیچیده و نامتقارنی در سراسر بالهای سحابی شکل گرفتهاند.
«بروس بالیک» (Bruce Balick)، استاد بازنشسته نجوم «دانشگاه واشنگتن» (UW) گفت: سحابی پروانه به دلیل جرم، سرعت و پیچیدگی پرتابهای منتشر شده از ستاره مرکزی خود که دمای آن بیش از ۲۰۰ برابر گرمتر از خورشید است، هوای بسیار ناملایمی دارد. من سالهاست که تصاویر هابل را مقایسه میکنم و هرگز چیزی شبیه به آنها ندیدهام.
نمایش سرنوشت نهایی خورشید در سحابی پروانهپژوهشگران در مورد شکل پروانه گفتند: توضیح دادن این موضوع با مدلهای کنونی تشکیل سحابی هنوز دشوار است. این احتمال وجود دارد که ستاره مرکزی سحابی با یک ستاره همراه پنهان برخورد کرده یا حداقل مقداری گاز اضافی را از یکی از آنها گرفته و میدانهای مغناطیسی پیچیدهای را ایجاد کرده باشد که بالهای سحابی را شکل دادهاند.
بالیک گفت: این فقط یک فرضیه است. برای توضیح دادن دگردیسی این پروانه باید تحقیقات بیشتری انجام شود.
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی منبع: SPACE باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی فناوریمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: خورشید سحابی پروانه سحابی پروانه ستاره مرکزی بال ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۶۵۰۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ساخت یک شعله سه بعدی از سیاهچاله با استفاده هوش مصنوعی
دانشمندان از هوش مصنوعی برای ساخت مدلی سه بعدی از انفجار انرژی یا شعله استفاده کردند که در اطراف سیاهچاله مرکزی در کهکشان راه شیری "Sagittarius" (Sgr A*) رخ داده است.
این نمونه سه بعدی میتواند به دانشمندان در توسعه تصویری واضحتر از محیط متلاطمی که به طور کلی در اطراف سیاهچالهها شکل میگیرد، کمک کند.
مادهای که به دور Sagittarius A* میچرخد در ساختاری مسطح به نام «دیسک برافزایشی» قرار دارد که میتواند به صورت دورهای مشتعل شود.
این شعلهها در طیف وسیعی از طولموجهای نور، از پرتوهای ایکس پرانرژی گرفته تا امواج مادون قرمز و رادیویی کمانرژی رخ میدهند.
شبیهسازیهای ابررایانهای نشان میدهد که شعلهای که توسط آرایه میلیمتری/زیر میلیمتری آتاکاما (ALMA) در ۱۱ آوریل ۲۰۱۷ مشاهده شد، از دو نقطه روشن از مواد متراکم در قرص برافزایشی Sagittarius A*، که هر دو رو به زمین هستند، سرچشمه میگیرد.
این نقاط روشن به دور سیاهچالهای عظیم میچرخند که جرم آن حدود ۴.۲ میلیون برابر جرم خورشید است، در حالی که حدود نیمی از فاصله زمین و خورشید که حدود ۴۷ میلیون مایل (۷۵ میلیون کیلومتر) است از هم جدا شده است.
بازسازی این شعلههای سهبعدی از دادههای رصدی آسان نیست، به گونهای که این تیم به رهبری آویاد لویس، دانسمند موسسه تکنولوژی کالیفرنیا، یک تکنیک تصویربرداری جدید به نام «توموگرافی قطبی مداری» را پیشنهاد کردند. این روش هیچ تفاوتی با توموگرافی کامپیوتری پزشکی یا سی تی اسکن که در بیمارستانهای سراسر جهان انجام میشود ندارد.
قوس A* در قلب کهکشان راه شیری قرار دارد و آن را به نزدیکترین سیاهچاله ابرپرجرم و کاندیدای اصلی برای مطالعه چنین شعلههایی تبدیل میکند.
دانشمندان برای دستیابی به نتایج خود، به فیزیک از نظریه گرانش و نسبیت عام آلبرت انیشتین در سال ۱۹۱۵ نگاه کردند، سپس آن مفاهیم را در مورد سیاهچالههای عظیم الجثه در یک شبکه عصبی به کار برده و برای ایجاد مدل Sgr A* استفاده کردند.
منبع: الیوم السابع
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم